سوار ماشینش بود، یک پراید معمولی.. با یک لباس معمولی.. با یک گوشی معمولی.. کلا یک آدم معمولی بود..

در راه که می رفت، پسرکی را دید که روی ویلچر، کنار دیوار، در آفتاب نشسته بود و به رهگذران نگاه می کرد..

دستانش را به سوی آسمان بالا برد و گفت :«خدایا شکرت»

همانطور که می رفت پسرکی را دید که سن و سالی نداشت ولی لباس آنچنانی داشت و پشت فرمان ماشینی آنچنانی نشسته بود، می شناختش؛ پدرش یک آدم معمولی نبود، مایه دار بود..

دوباره دستانش را به سوی آسمان بالا برد و گفت :«خدایا شکرت»

جلوتر که رفت دختری را دید که قبلا به خواستگاری اش رفته بود، اما.. با شوهرش از خیابان می گذشتند، دخترک نگاهی به سمتش کرد و گذشت..

باز هم دستانش را به سوی آسمان بالا برد و گفت :«خدایا شکرت»

…

حالم خوب نیس..

نمی دونم چمه..

فقط می دونم حالم خرابه…

بس که خودمو زدم به خنگی کم کم دارم خنگ می شم..

هوا کمی سرد بود..

پسر دستانش را در جیبش کرده و به حالتی پر غرور پاهایش را از هم باز کرده بود و پشت شیشه ایستاده بود و به بیرون نگاه می کرد..

آن طرف خیابان دخترک که در مغازه ای کار داشت گه گاه به این سمت شیشه نگاه گریزانی می انداخت..

پسرک روی شیشه چند «ها» ی محکم کرد و شیشه تمیز بخار گرفت..

سپس با نوک انگشتش دو قلب کنار هم روی شیشه کشید..

دخترک نگاهش به شیشه دوخته شد..

لبخند زد، سرش را بالا انداخت و رفت…